نمی گویم به گردون سیرکن یا بر هوا بنگر

نگاهی کرده ای گل تا توانی پیش پا بنگر

به پرواز هوا تاکی عروج آهستگی غفلت

حضیض قدر جاه از سایهٔ بال هما بنگر

نگردی ازگرانیهای بار زندگی غافل

به عبرت آشناکن دیده و قد دوتا بنگر

تو ای زاهد مکن چندین جفا در حق بینایی

برآ از خلوت و کیفیت صنع خدا بنگر

حباب بیسر و پایت پیامی دارد از دریا

که ای غافل زمانی خویش را از ما جدا بنگر

چو نی از ناتوانی ناله ها در لب گره دارم

نفس کن صرف امداد من و عرض نوا بنگر

در این گلزار هر سو شبنمی بر خاک می غلتد

به حال خندهٔ گل گریه ها دارد هوا بنگر

خرام سیل در وبرانه ها دارد تماشایی

ز رفتارت قیامت می رود بر دل بیا بنگر

جبینی سود و رنگ تهمت خون بست برپایت

به آیین ادب گستاخی رنگ حنا بنگر

به انصاف حیا تا پردهٔ روی حسد بندی

به آن چشمی که خود را دیده باشی سوی ما بنگر

ز ساز رفتن است آماده همچون شمع اجزایت

سراپای خود ای غافل به چشم نقش پا بنگر

اثرهای مروت از سیه چشمان مجو بیدل

وفا کن پیشه و زین قوم ، آیین جفا بنگر